Cántiga. 1536
No xardín unha noite sentadaó refrexo do branco luar,unha nena choraba sin trégolasos desdés dun ingrato galán. I a coitada entre quiexas decía:"Xa no mundo non teño a ninguén,vou morrer e non ven os meus ollosos olliños do meu doce ben".Os seus ecos de malenconíacamiñaban nas alas do vento,i ...
