Cantares dos nosos avós 917 (en galego)
Unha vella moito vella,
máis vella que un San Antón, botaba a teta ó lombo,
e arrastráballe o pezón.
Unha vella moito vella,
máis vella que un San Antón, botaba a teta ó lombo,
e arrastráballe o pezón.